Tsjechie.nl - Special Effects

Al sinds mijn eerste kennismaking met Kutna Hora maak ik hier van alles mee. Voor mij is het al echt een thuis geworden en dat is een heerlijk gevoel. Veel van mijn gasten komen graag terug en genieten met volle teugen van het leven hier. Ik kan inmiddels zeggen dat mensen van alle werelddelen bij mij overnacht hebben, waarvan drie gasten zelfs naar Tsjechië zijn geëmigreerd en drie stelletjes elkaar hier gevonden hebben.

Een ander mooi iets is het van dichtbij meemaken hoe alles door Unesco zo prachtig wordt opgeknapt. Het gebeurd in een rustig tempo en met mooie materialen. Dagelijks maak ik die veranderingen mee en ga ik vaak even een kijkje nemen om het van dichtbij te zien.

In de dorpen in de omgeving zijn ze ook bezig met het opknappen. Ook daar ga ik vaak kijken en zie ik dat ook daar veel wordt opgeknapt. Zoals de meesten dacht ik ook in het begin, Wat is er nou te doen in zo’n dorp? Wie komt hier nou op bezoek? Maar dat veranderde toen ik in 2007 tussen kerst en nieuwjaar onverwacht gasten kreeg.

Op het terrein stopte een auto met een Tsjechisch nummerbord. Er stapte een man uit en ik liep de trap af naar hem toe. Via-via had hij gehoord dat ik Nederlander was en dat ik goede bedden en mooie kamers had. Hij wilde ze graag even zien. Al gauw zag hij dat wat hem verteld was klopte en hij knikte tevreden. Op de vraag of ik twee kamers vrij had tussen kerst en nieuwjaar antwoord ik met een ja. Mooi, zei hij, en dat er dan twee Amerikanen uit Los Angeles zouden komen overnachten.

In de namiddag van tweede kerstdag kwamen ze aan. Buiten hun normale koffer hadden ze camera-apparatuur bij zich. Ik hielp hun met hun koffer, maar het camera-apparatuur deden ze zelf. Ze bleken de komende dag in het kleine dorpje verderop, Malesov, te gaan werken. De man die twee dagen geleden langs kwam bleek daar een animatiefilmstudio te hebben en les te geven op de filmacademie in Praag. 

De volgende ochtend werd er om zeven uur ontbeten en daarna werden ze opgehaald. De dagen erna kwamen ze laat terug en moesten ze er weer vroeg uit. Elke dag had ik een kort gesprek hun en na vijf dagen bleek dat hun werk er bijna op zat. Op de vraag wanneer ze weer weg zouden gaan vertelden ze mij dat ze 1 januari weer zouden vertrekken.

Aan een van hen vroeg ik hoe het gegaan was. Hij vertelde mij dat ze veel en hard gewerkt hadden aan de animatiefilm van de Tsjech. Het was voor hun een soort vriendendienst. Kort legde hij mij uit dat hij filmproducent en cameraman special-effects was en dat hij de mensen hier kwam helpen.

Ik vroeg of ik een film kende waaraan hij gewerkt had en hij antwoordde met, Misschien wel. De belangrijkste waar hij tot nu toe hoofd van is geweest is The Lord of the Rings. Gek genoeg verontschuldigde ik mij dat er op zijn kamer geen tv is. Hij lachte en zei dat hij dagelijks met tv bezig was en in de avond er echt geen behoefte aan had.

Ik bood hem wat te drinken aan en het gesprek ging al snel over Nieuw-Zeeland. Hij legde mij veel uit over perspectief en camerawerk. Al gauw ging het boven mijn pet. Aan het einde vertelde ik hem dat ik ook aan special-effects deed. Hij was nieuwsgierig en ik pakte mijn laptop. Kort liet ik hem zien hoe mijn huis was toen ik hem kocht en hoe het uit eindelijk is geworden. Hij vond het prachtig om te zien en kon er om lachen. Je kan zo bij mij aan het werk, zei hij. Ik denk dat ik er nog een nachtje over ga slapen, zei ik.

De volgende dag namen we afscheid. Vanaf die dag is kamer 6 voor mij de kamer van The Lord of the Rings.