Tsjechie.nl - Een dagje op de Vietnamese markt

Omdat de heren duidelijk de overhand hebben in dit gezelschap, heeft dochter een vriendin mee en haar hond Jimmiboy. Wat natuurlijk een hoop commentaar van de heren heeft opgeleverd, want ‘waarom mag zij wèl haar hond en wij niet de kat, het konijn en huisspin Arnold S. meenemen?’

Verder is Joch, vriend nummer 1 mee, die jaren geleden bij ons binnen is gelopen en blijkbaar nooit meer is weggegaan, want ook nu is hij weer van de partij. Bij aankomst nuttigen we eerst gezamenlijk een drankje op een terras en spreken af dat we hier elkaar over precies twee uur opnieuw treffen.

Donderwolk heeft meteen al commentaar, hij heeft geen horloge om, hoe moet hij nou weten hoe laat het is? ‘Dan koop je maar een gouden Rolex op de markt’, besluiten wij. Ieder gaat zijns weg. Janszen 1 heeft sinds kort een ‘Yuppenbaan met auto en mobiel’ en is daarmee de enige Janszen die echt iets te besteden heeft. Hij besluit de Vietnamese markt links te laten liggen en her en der te informeren naar de skipistes. Duo Penotti gaan samen op pad. De naam Duo Penotti verdient een uitleg. De twee zijn van dezelfde leeftijd, maar omdat de een het levenslicht voor het eerst in Sri Lanka heeft gezien is er sprake van een groot kleurverschil.

Dochter Malou, ook gezegend met een donker kleurtje, gaat samen met vriendin en Jimmiboy op pad. Joch en Donderwolk vormen de laatste opvallende combinatie: laatstgenoemde is in de ban van Gothic, de ander heeft een voorkeur voor de vrolijk gekleurde Australische ‘surfboylook’.

Vader en moedersz wandelen zover als mogelijk van dit zooitje ongeregeld vandaan, om ergens op een ander terras nieuwe energie op te doen, die zo broodnodig is om een gezin als dit draaiende te houden.

Na een zaligmakende rust van bijna twee uur slenteren wij terug.
We lopen nog even over de markt, waar Janszen een slof Lucky Strike van omstreden herkomst aanschaft.

Een kraam verder zien we Duo Penotti, gezellig keuvelend met een oude Vietnamees, met een gelukzalige glimlach op het gezicht. Ze zitten gehurkt naast hem en lurken aan een waterpijp. Wanneer ze ons in het vizier krijgen, roepen ze vrolijk uit ‘Wat vinden jullie hiervan?’ Ze houden triomfantelijk het mondstuk van de waterpijp omhoog. ‘Er zit opium in, gaaf hè!’.

We negeren de vriendelijke lach van de Aziaat en vatten ieder één zoon in de kraag. Op naar het terras, waar zowaar iedereen, afgezien van Joch en Donderwolk present zijn. Die verschijnen een half uur te laat, vanwege het feit dat geen enkele van de te koop aangeboden horloges dezelfde tijd aangaf. De oudste heeft besloten zijn wintersportvakantie toch maar in Oostenrijk door te brengen, om daar het driedubbele uit te gaan geven.

Joch en Donderwolk hebben illegale dvd’s aangeschaft en dochter en vriendin hebben typische meisjesdingetjes gekocht, die – uiteraard - met hoongelach worden ontvangen. Jimmiboy heeft een walgelijk plastic bot, in een uiterst interessante gifkleur tussen de tanden. Tot ons grote afgrijzen ook nog voorzien van een indringend snerpend piepgeluid. De bruine helft van duo Penotti heeft gitaarsnaren gekocht en de witte helft heeft voor zestig euro ‘merkschoenen’ gekocht. Vrij prijzig vinden wij, maar onze Yup is onder de indruk. Niet van écht te onderscheiden besluit hij. Ik zie een vleugje spijt in zijn ogen, jammer dat hij toch niet even de markt is opgegaan.

Onderweg naar huis, stoppen we bij een wegrestaurant, waar we tegen een – voor ons gezin - betaalbaar bedrag heerlijk eten. Thuis worden de aankopen nog een keer bewonderd. De door de meiden geshowde blote topjes van JOOP, vallen nu toch wel in de smaak bij de heren. Janszen steekt een sigaret van Russisch stro op en verbrandt daarbij zijn wenkbrauwen. En ergens, ergens is iemand misschien wel héél erg blij met zijn nieuwe schoenen. In ieder geval niet bij ons thuis, want die onbenul, Janszen 3 heeft zijn aankoop achtergelaten op het terras…