Tsjechie.nl - Nancy: Avontuur, Dobrodruzství

Onze reis verliep voorspoedig, op een lekke band na, waardoor we met een thuisbrengertje kilometers door hoge sneeuwbergen ploeterden. Vooral de laatste 1,5 kilometer was spannend, een bosweg steil omhoog. Al glibberend en glijdend reden we naar boven, na de laatste bocht waren we sprakeloos. Een prachtig mooi gebouw, badend in het licht doemde voor ons op. Dit maakte de hele rit goed.
 
De volgende dag trekken we ons ski plan. We beginnen voor de deur om de eerste beginselen te leren en gaan dan naar Spindleruv Mlyn. Niemand van de deelnemers heeft eerder geskied. Het is inmiddels 19.00 uur en pikkedonker, we eten wat en wachten op de groep.

Het wordt later en later, we besluiten om de groep op te wachten in Hořice. De laatste 15 kilometer zijn moeilijk te vinden. Zo gezegd zo gedaan, na een uurtje rijden in een flinke sneeuwstorm staan we rond middernacht te wachten op een plein, omgeven door alleen maar sneeuw.

Het wordt kouder en kouder, temperaturen van -15, jemig, we kunnen hier wel bevriezen, zo meteen vinden zij ons doodgevroren in de auto in plaats van andersom. We lopen elk half uur een rondje over het plein om warm te blijven en te kijken of er iemand aankomt, een mobiele telefoon was handig geweest, maar het is 1990.

Het wordt vroeger en vroeger. Het is morgen en het wordt druk op straat, iedereen gaat naar zijn werk. We besluiten terug te gaan, een flinke borrel te drinken en in het hotel op ze te wachten.

Gewacht hebben we. 36 uur na vertrek uit Nederland staan ze in een Nederlands busje voor het hotel. Ze hebben heel Tsjechië gezien, zijn vaak weggegleden en intussen erg handig geworden met sneeuwkettingen.

Bij een pivo en een borrel wordt het programma voor de komende dagen besproken. De local brengt ons naar Spindleruv Mlyn, waar we zo worden afgeschoten met de lift dat we als beginners op een zwarte piste belandden. Tijdens de terugreis begint een autobus te glibberen en raakt ons. Niets ernstigs maar na het politierapport opgemaakt te hebben, willen we gaan rijden, blijkt de radiotor stuk.

We worden opgehaald in enkele Skodaatjes die wel heel erg hard over de besneeuwde wegen rijden, vast broers van Michael Schumacher. Het gehuurde busje wordt terug naar het hotel gesleept.

Het kan gemaakt worden, maar dit duurt wel een paar dagen. Geen nood, we zijn studenten en hebben alle tijd. Het hotel is vol, maar we kunnen met zijn tienen op een kamer. Gezellige boel.

Na een dag of drie is de bus gerepareerd en rijden we richting Nederland. Net voor Praag hetzelfde euvel, we kunnen niet verder en besluiten in mijn flatje in Praag te overnachten.

Monteurs komen vanuit Nederland naar Tsjechië, dus weer een paar dagen vertraging. ‘s Avonds de stad in, ‘s ochtends blijkt een ruit te zijn ingeslagen en de hele skiuitrusting verdwenen. Dit kan er ook nog bij.

Na drie dagen is de auto gemaakt, met een stuk plastic als ruit aanvaarden we onze rit naar Nederland, die wonder boven wonder zonder problemen verloopt.

Na deze reis heb ik nog vele vele reizen naar Tsjechië georganiseerd, ben nog steeds verliefd op dit mooie land met zijn prachtige natuur en cultuur. En dat mooi verlichte gebouw boven op die berg, dat is alweer tien jaar mijn Thuis.