Tsjechie.nl - Wintersportbelevenissen in Spindl

De Duitse Autobahn was donker, koud en nat en er leek geen einde aan te komen. Na een lange nacht, waarin we op hoge snelheid de Duitse winter doorkliefden, brak het ochtendgloren aan ter hoogte van Dresden. In voormalig Oost-Duitsland deden we een zeer armetierig pompstation aan voor een laatste tankstop. Een stop, die voor mij één teveel bleek. Het lange tijd op hoge snelheid in het donker doorkruisen van het land van onze Oosterburen had mij dermate vermoeid dat ik gedwongen werd het stuur uit handen te geven aan een meer fortuinlijke reisgenoot die onderweg toch nog een paar uurtjes slaap had weten te grijpen.

Naarmate de zon aan de horizon klom, naderden wij de Tsjechische grens. Een nieuw land voor ons allen, wat we binnen geraakten aan de Noordwestzijde. Na een redelijk gemoedelijk verlopende grensovergang en de bijbehorende paspoortcontrole spreidde zich een netwerk van tweebaanswegen met bedenkelijk asfalt voor ons uit.

Nu de snelweg ver achter ons was, kortten beide bestuurders in opperste concentratie, onderweg elkaar passerende Skoda's en Lada's ontwijkend, de laatste kilometers naar onze bestemming in het Noorden van Tsjechië. Na het eerste uur weinig verschil te zien met voormalig Oost-Duitsland, toonden zich de eerste middeleeuwse kasteeltjes op pittoreske, met sneeuw bedekte, heuvels. Het land leek in de verte wel op Nederland en Duitsland, maar de grauwe, vervallen "moderne" steden die zich uitspreidden aan de voet van die pittoreske heuvels, deed ons beseffen dat we ons wel degelijk een fors stuk ten Oosten van beiden landen bevonden.

We bereikten onze bestemming pas tegen een uur in de middag, een resultaat van alle verkeersdrukte op die smalle tweebaanswegen. Nadat we ons, krap een uur voor aankomst, ernstig zorgen begonnen te maken over het feit dat we weinig sneeuw en geen bergen aan de horizon konden ontwaren, was daar plots het gezellige, maar rustieke wintersportoord Spindleruv Mlyn.

En tegelijk met de uit het niets verrezen bergen was daar ook de dikke, vettige sneeuwlaag op de wegen in en rond "Spindl". Het verraste ons en één van onze voertuigen leek inclusief bemanning de weg af en zo een naburige woning binnen te glijden. Na dit voorval was het voltallige gezelschap weer klaarwakker. Er werd gestopt om de sneeuwkettingen en sneeuwsokken om de aangedreven wielen te leggen, waarna we aan een steile rit omhoog begonnen, naar het pension. In het pension aangekomen maakten we kennis met de Nederlandse beheerder en zijn Tsjechische vrouw en assistente. Een Tsjechische medewerker bracht onze bagage en een aantal leden uit ons reisgezelschap per sneeuwscooter naar het lager, op de rand van een afgrond gelegen, rustieke en met houten balken gefundeerde onderkomen.

Maakten wij voorafgaand aan de reis onderling grappen over de wellicht niet aanwezige sneeuw, de aanblik van het reusachtige dennenwoud, direct grenzend aan Polen en gebukt onder een dikke sneeuwlaag, liet ons blij verrast van een heuse "Pivo" nippen. Het plan om diezelfde middag nog te gaan snowboarden lieten wij, na de niet ingecalculeerde tweebaanswegen en de daaruit voortkomende vertraging, vrij snel varen. Onderweg naar beneden, op weg naar de snowboardverhuur in het dorp, lieten wij het witte en beboste landschap op ons inwerken.

Het was rond het middaguur na de eerste snowboardlessen en de kennismaking met onze lerares, genaamd "Lada", dat we besloten onze eerste "echte" Tsjechische maaltijd te nuttigen, beneden aan de piste. Vrijwel onmiddellijk vielen ons de wel zeer laag geprijsde en tegelijk toch kwalitatief hoogstaande verkrijgbare etenswaren op. Na een fantastische ochtend op de besneeuwde piste leken de eerlijk geprijsde Tsjechische hotdogs de discussie over de geschiktheid van Tsjechië als wintersportland in het voordeel van dit besneeuwde, vriendelijke en goedkope land te beslechten.

Terwijl de lage prijzen van zo'n beetje alles verkrijgbaar ons gedurende de week positief bleven verrassen, ging het voltallige gezelschap onder begeleiding van de lieftallige Lada, steeds harder de berg af. Lada, die met de lokale bevolking goed bekend was, redde ons soms ook van de hopeloos toeristische eethokken op de berg, door ons op het snowboard een zijpad te laten nemen dat uitkwam bij een wat meer authentiek Tsjechische eettent. Daar nuttigden wij dan plaatselijke gerechten als gerookte vis en worst.

Ondanks de kick van de fysieke inspanning op de zonnige, maar tegelijk constant besneeuwde pistes, werd de verleiding, naarmate de week vorderde, groter om na een goede nachtrust in de door zon overladen "lounge" van het pension te blijven zitten. Gezeten op een met bruin leer gepolsterde Chesterfield in een verwarmde zithoek, leek de rand van het dikke, verlaten dennenwoud en de tegenover gelegen besneeuwde bergtoppen en dalen de tijd te doen stilstaan. Dit was ontspannen als nooit tevoren!

Het was ruim een maand voor aanvang van de reis, dat mijn beste vriend mij verteld over de geschiedenis van het dorpje Lidice. Na een aanslag op een hoge NAZI-officier nam het Duitse rijk tijdens de Tweede Wereldoorlog op een gruwelijke manier wraak op de Tsjechische bevolking. De voltallige mannelijke bevolking van het dorp werd gevangen genomen en vermoord. Het is een donkere episode uit de geschiedenis van een land wat heden ten dage de hoogst betaalde vrouwelijke topmodellen voortbrengt. In Tsjechië lopen betoverende schoonheden rond. Het land werd dit jaar lid van de Europese Unie, een, naar het lijkt, veelbelovende stap naar een groeiende welvaartsstandaard.

Bij thuiskomst was voor mij en mijn vrienden duidelijk dat deze wintersportvakantie zeker niet ons laatste bezoek aan het land van Franz Kafka zou zijn. Tsjechië in de winter is een sprookjeswereld, inclusief "gratis hotdogs"en vrouwen die "Lada" heten. En dan te bedenken dat we nog nooit in zomers Praag zijn geweest.