Tsjechie.nl - Weerzien met Praag

De auto, die ik boven alles prefereer, wordt helaas ten onrechte als een grote zondebok door klimaatactivisten gezien. CO2. U weet wel. Maar in werkelijkheid vervuilen auto’s niet meer dan vijftien procent van het totaal.

Spoedig komen er auto’s met waterstof- of elektrische motoren. Een schone lei. De auto is een pronkstuk van de techniek van de twintigste eeuw. Wat u er ook tegen mag zeggen.

Praag, overgoten met zonlicht. Mijn zoon is hier al voor de honderdduizendste keer. Een privé stadsgids voor ons.

Ik dacht aan de mensen die lijden aan slapeloosheid. Ik zou ze aanraden: ga naar Praag. Als u de hele dag slentert door het centrum, dan naar de Burcht (Hradčany) en terug via de Gouden Straatje (Zlatá ulička), dan heeft u veel gezien. Dan is de pap echt op. ’s Avonds komt de slaap nog voordat u uitgekleed bent.

Ondanks dat het nog geen hoogseizoen was, was het al behoorlijk druk. Het viel me op dat er veel grote groepen uit Aziatische landen waren. Met een leider met fel gekleurde paraplu. U raadt het al:  follow me…..

Ik zal niemand bombarderen met alle bezienswaardigheden. Want dan bezwijken wij onder de gewichtigheid. Daarover zijn hier al kilometerlange regels geschreven. Ditmaal vond ik de mensen in de stad net zo interessant.

De stad barst van allerlei soorten bouwstijlen. Architectuur uit alle eeuwen creëert voor de toerist een sfeertje om te zoenen. Overal worden de toeristen met kaartjes gelokt om een concert bij te wonen. Meestal met weinig spelers.

Het was elke dag rond de 25-27 graden. De terrasjes zaten natuurlijk vol. Voetgangers die uitrusten en hun dorst lesten met bier en frisdranken. Vooral bier drinkt prettig. Met gemak spoel ik mijn droge keel.

De Tsjechen staan in de wereld bovenaan met de bierconsumptie. Om tien uur ’s morgens zitten zij al aan de halve liter bierpul. Maar pas op bij het autobesturen. Men moet bij het blazen brandschoon zijn!

Als ik onder de tafels keek. U denkt nu zeker aan alcohol? Neen. Veel bezoekers hadden de schoenen even uit om de voeten te ontluchten. Dat moet toch kunnen?

Bij de Oude Stadsklok (Staroměstský Orloj), samen met Karlsbrug de grootste trekpleisters, stonden een paar honderd toeristen te wachten. De klok gaat zo slaan met de poppendans en al. De zon scheen de mensen in de ogen. Ze hadden allemaal hun hand als petschild op het voorhoofd terwijl ze naar boven keken.

Gelijk, als een regiment, die in het gareel staat te groeten. Maar zij waren een zootje ongeregeld, niet in uniform. Raar en komisch. Kunt u zich het voorstellen? Jammer, mijn fototoestel zat al in de koffer.

Het was de laatste dag. Wij zaten om half elf in Obecní dům, het Gemeentehuis ( tja, hoe zou ik het moeten vertalen; geen Raadhuis, eerder een Gemeenschapshuis) koffie te leuten, als rechtgeaarde Nederlanders. Het is een fantastisch, opgesmukte in Jugendstilstijl, enorm gebouw.

Veel zalen, met ontzettend mooie kroonluchters, tierelantijnen, pluche en een zeer statige voorgevel. Daar zit je als echte dames en heren. Een dame met lange handschoenen en een grote hoed en een heer met een vlinderdasje en wandelstok. 

Bij het verlaten van het gebouw klonk door de open ramen van de zaal een zeer bekend lied. Stomverbaasd, hoorde ik het bandje spelen ‘Tulpen uit Amsterdam’. Hoe is het móógelijk! Zouden ze ons, de kaaskoppen herkenen?

Het lied klonk perfect en vol overgave! Het walmde na door de omliggende straten. Toevallig? In ieder geval voor ons zeer toepasselijk ter afscheid van Praag.

Radomír