Het lijkt misschien een raar onderwerp voor een column, maar toch is het wel nuttig als u naar Tsjechië reist. Onze columniste Mevrouw Engelen bracht mij door haar laatste column over het Tsjechische ijshockey op dit idee. Maar eerst even een interessant voorafje.
In de vele jaren dat ik mijn geboorteland bezocht, ging ik ook bijna altijd naar het zomerhuis van mijn neef. Hij had een buurman die in de naoorlogse tijd een zeer markant figuur was. Zijn naam is Bubník. Toen een begrip op het gebied van ijshockey!
Hij was absoluut een wereldtopspeler. Toen kwam het totalitaire communisme. Zijn beroemde Tsjechische ijshockeyteam, die zelfs Canada de baas is geweest, is door de communisten kapot gemaakt. Tot genoegen van de toenmalige Sovjets. Zij zijn schuldig aan een groot drama. Dat is een droevige en lange geschiedenis in de Tsjechische ijshockey die ook later, traditiegetrouw, aan de top is gebleven. Jammer dat dit vergeten is.
De buurvrouw was dodelijk allergisch voor bijen- en wespengif. Zij moest altijd vreselijk goed oppassen. Nu moet u weten, dat het zoeken naar paddenstoelen voor de Tsjechen ook een nationale sport blijkt te zijn. Als u in die tijd door het land reist, staan langs de wegen mensen met die tassen vol paddenstoelen verkopen. Ook de Tsjechen zelf zijn er stapel gek op.
De paddenstoelen in Bramboračky hebben een sterke smaak en geur. Heerlijk. Wanneer u een roerei maakt met een gefruit uitje en paddelstoelen is het een lekkernij. Natuurlijk moet u een echte kenner zijn, om de giftige te kunnen laten staan. Anders kunt u het niet meer navertellen.
Ook wij waren gek op paddenstoelen zoeken. Op een bebost plateau boven zijn bungalow aan de rivier, heb ik niets vermoedend met de stok in een wild bijennest geroerd. Na tien meter hoorde ik een enorm gezoem. De ganse horde wilde bijen, een complete zwerm stormde op ons af. Automatisch zetten wij het op een lopen.
We zijn op handen en voeten de steile helling met een rotvaart afgegleden richting de rivier. Met de bedoeling het water in te springen. De wilde bijen hebben ons flink gestoken. In de vingers, op de neus, in de oorlel, de pols en tweemaal in de nek. Daarna trokken de bijen zich terug. Een uur later was iedereen aan het lachen. Beiden met opgezwollen oren, vingers en een stijve nek was het niet om aan te zien. Gelukkig waren wij behoorlijk immuun voor het bijengif. Daarom is het voor de woudloper onder u oppassen geblazen.
Radomír.
| 
Vakantiehuizen
Onroerend Goed
Vliegtickets
Wintersport
Hotels
Campings
Kuuroorden
Autohuur
Brochures
Stedentrips
Reageer
Stuur door
Print pagina
