Tegenwoordig is het vieren van Pasen verwaterd. Wij hebben Pasen beleefd, als kinderen, met leuke tradities. Het goddeloze communisme na de Tweede Wereldoorlog gaf een dodelijke dolksteek aan de kerkelijke tradities rondom Pasen. Maar de tijden zijn veranderd. Het plattenland is verstedelijkt en er zijn net zo veel atheïsten als gelovigen.
Pasen, als kerkelijk feest, stond in het teken van nieuw leven, opstanding, liefde en hoop. De hoofdrol is weggelegd voor Christus en Golgotha, de plaats waar Hij op Grote Vrijdag gekruisigd werd.
De voorgaande dag wordt Groene Donderdag genoemd. Zaterdag, de opstanding van Christus uit de dood, is Witte Zaterdag. Daarna volgt God’s Paasfeestzondag en uiteindelijk de Paasmaandag.
Op Witte Zaterdag veegden wij de hele boerderijhoeve met een bezem schoon. Alles moest er netjes uitzien. Om vier uur vond de Kruiswegrondgang plaats, met de opstanding van Christus uit de dood als hoogtepunt van Pasen.
Van tevoren werden gekookte eieren geverfd en er werd veel lekkers gebakken.
De mooiste kunstwerken, van ongekende schoonheid, zijn nog steeds de uitgeblazen eieren die met batiktechniek zijn gekleurd, genaamd Kraslice. Vooral onder de plattelandsvrouwen zijn ware kunstenaressen te vinden. Een week voor Pasen zijn de Kraslice nu nog in de grote steden op straat te koop.
Een uitgeblazen ei symboliseert een leeg en verlaten graf van Christus. Tevens is het ook een symbool voor het nieuwe leven. De uitgeblazen eieren worden ook met andere versiertechnieken bewerkt.
Van Groene Donderdag tot Witte Zaterdag leerden wij dat alle klokken van de kerken naar Rome zijn gevlogen. Normaal worden met het klokkenluiden de gelovigen naar de kerk geroepen. Dat mocht dus niet op donderdag en vrijdag. Op die twee dagen moesten wij met ongeveer twintig jongens de klokken vervangen met de handratels, een soort grote eenwielige ratelaars, die oorverdovende herrie makten.
Er waren twee rondritten door het dorp per dag. Plus een nachtronde. Daarmee verdiende je het dubbele aan loon. Per rit kregen wij, in verhouding met nu, een euro. Dat was toen veel geld. Het loongeld werd in het dorp bij elkaar ingezameld door oudere jongens, de oudgedienden. Wij noemden ze de Korporaals.
Op zondag gingen wij lange, buigzame, dunne wilgentakken snijden. Met acht takkenstrengen maakten wij een lange vlecht, afgebonden met gekleurde linten. Daarmee gingen wij, de opgeschoten jongens, op Paasmaandag achter de meiden aan. Om daarna van hun gekleurde eieren te krijgen.
Helaas is het in dit bestek niet mogelijk om de details daarover te vertellen.
Radomír
| 
Vakantiehuizen
Onroerend Goed
Vliegtickets
Wintersport
Hotels
Campings
Kuuroorden
Autohuur
Brochures
Stedentrips
Reageer
Stuur door
Print pagina
