Tsjechie.nl - Familievakantie in het Reuzengebergte

Onze derde vakantie in Tsjechie voerde ons dit maal naar het noorden. Voor twee weken hadden we een huis gehuurd met zwembad bij Starobucke Debrne in de buurt van Dvur Kralove. Een huis waar we, mede gezien de vrij lage prijs, een lage verwachting van hadden maar bijzonder bleek mee te vallen. Weliswaar simpeler ingericht, maar heel ruim met een enorme tuin aan een bos en in een dorp dat doodstil was. Echt iets om tot rust te komen. Vlakbij waren twee restaurants, we hebben hier met vijf personen voortreffelijk gegeten en gedronken voor een prijs van EUR 15,- inclusief fooi.

Deze streek was helemaal nieuw voor ons en beviel ons, voor wat we eerder gezien hadden van Tsjechië zonder meer het best. Zo goed dat we voor 2004 weer geboekt hebben, dit maal voor drie weken. Geen enkel iets dat herinnert aan het Oostblok of politiestaat, het is volkomen verwesterd in een schitterende natuur.

Toerisme viel ons 100% mee. Natuurlijk kom je toeristen, overigens meest Nederlanders, tegen maar niet zoveel als je zou verwachten. De infrastructuur is gewoon beroerd. Er zijn nergens snelle verbindingen tussen weten en je mag blij zijn wanneer het lukt 25 km. In een uur af te leggen. Voor wie veel wil zien kan dit een probleem zijn, temeer omdat de routes tussen de verschillende plaatsen meestal geen rechte lijn zijn. Het hele noorden met alle bezienswaardigheden bekijken vanaf 1 plaats is dan ook nauwelijks te doen.

De route naar Tsjechië was dit maal voor ons nieuw. We gingen nu bij Oldenzaal de grens over, dan een hele lange tijd richting Berlijn. Dit was goed te doen maar wel vrij druk, waarschijnlijk vanwege de Love Parade die in Berlijn gehouden werd. Vervolgens naar beneden, richting Dresden. Gelijk werd het een enorm stuk rustiger. Na Dresden vanaf de autobaan richting Zittau. Onderweg kom je dan nog door een ontzettend mooie plaats waarvoor we helaas geen tijd hadden om deze verder te bekijken.

Snelheid maak je vanaf de autobaan tot Zittau niet echt, het duurde dan ook langer dan verwacht tot we aan de grens kwamen. En toen kwam de schrik: een file voor de grens. Auto voor auto werd grondig geïnspecteerd, paspoorten nageplozen op typefouten, het schoot niet op. Motor uit, wachten, starten, drie meter rijden, motor weer uit. Na een paar uur waren we er dan eindelijk door en leerden vervolgens dat we niet in Tsjechië, maar in Polen zaten.

De Tsjechische grens was een paar kilometer verderop. Dit ging gelukkig vlugger. Eenmaal hierdoor bleek dat al dat starten voor de grens toch niet best was voor de auto: de gelijkrichter van de dynamo had het begeven. Ontspannen rijden doe je dan niet meer en de reis ging zo snel mogelijk verder. Uiteindelijk hebben we het toch gehaald.

Ik wil de lezer het relaas van het auto-repareren besparen want dit op zich bleek al een avontuur. Samengevat: als je zoiets krijgt, ga gewoon naar de eerste de beste autodealer die je tegenkomt en leg het probleem voor. Men zal je dan verwijzen naar de dealer van je eigen merk en vertellen waar ze zitten. Wij kwamen zelf alle merken tegen behalve Ford. Onderdelen had men niet en er moest dus gerepareerd worden.

Ik kan niet anders zeggen dan dat de service en behandeling uitstekend was, ik werd zelf na het wegbrengen van de wagen thuisgebracht en later weer opgehaald. Toch een rit van een uur enkele reis! De reparatie was goed uitgevoerd, de monteurs waren verliefd geworden op mijn 10 jaar oude Ford Sierra (ze bleken er allemaal een te hebben) en de rekening was gewoon zoals we die in Nederland ook krijgen. Aanvankelijk werd gezegd dat het drie dagen zou duren, ik kreeg dit naar beneden naar twee, het is er uiteindelijk 1 geworden, ik heb niet hoeven wachten tot men tijd had.

Boodschappen doen was er geen enkel probleem. Overal kom je supermarkten tegen met een goed assortiment en prijzen die ongeveer 30% onder die van ons liggen. Misschien nog wel meer nu de euro-inflatie hier heeft plaatsgevonden. Echt goed konden we terecht in Trutnov waar een hypermarkt, eigendom van onze Albert Heijn, was gevestigd. Een enorm assortiment, 7 dagen per week geopend van 's ochtends vroeg tot iets van 22.00 uur en er was een pinautomaat.

We hadden ons ditmaal goed voorbereid voor excursies. Door reisgidsen uit te pluizen valt er al heel wat te vinden, vaak noemt men de bezienswaardigheden die er rond een plaats of in een streek zijn en daar kom je al een heel eind mee. En natuurlijk is er internet. Een plaats of streek intypen in een zoekmachine en het is vaak verbazingwekkend wat er dan allemaal verschijnt.

We zijn er veel op uit geweest, teveel naar mijn mening zelfs want ik kwam nauwelijks tot rust. Er is enorm veel te zien en we hebben ook bij lange na niet alles gezien. Vandaar ook dat we nog een keer teruggaan. Wat we hebben gezien was het volgende: Dvur Kralove. Leuke stad, goed winkelen, goedkope schoenen. Er is een luchthaven vanwaar je rondvluchten over de Krkonose kunt maken. Ik kwam er echter niet achter wat de prijs was. Waarschijnlijk duur. Omdat de kinderen nu ineens bang waren om in zo'n klein, eenmotorig vliegtuigje te gaan zitten hebben we dit maar voor gezien gelaten. Misschien wel het verstandigste.

Dvur Kralove staat vooral bekend om de dierentuin met safaripark. Het is zonder meer de moeite waard, een mooie, schone dierentuin met veel dieren, vooral neushoorns. De safari is leuk. Het is niet Beekse Bergen maar wie daar ooit is geweest en al is bijgekomen van de toegangsprijs zal in Dvur Kralove een heel aangename verassing wachten.De dierentuin is heel goed aan te rijden via de dorpje Bila Tremesna. Je komt dan over een stuwdam in de Elbe met heel pittoreske torentjes. Een beetje Madurodam-achtig.

De Krkonose is een middengebergte, in de winter bekend als skigebied. Je zag overal piste's, minder hoog dan in Oostenrijk maar zal wel goed genoeg zijn. De prijzen voor ski's en snowboards waren veel lager dan in Oostenrijk, het zal er in de winter dan ook veel betaalbaarder zijn. Voor ons vielen de fameuze ski-resorts tegen. Splinlerov Mlyn was eigenlijk niets anders dan  een aaneenschakeling van hotels en restaurants.

Je moet er ergens met een kabelbaan omhoog kunnen om dan wandelend naar beneden te gaan. We vonden er geen in gebruik. Wel is er een rodelbaan, geschikt voor jong en oud. De baan is vrij lang, niet gevaarlijk en goed te doen. De prijs leek hoog, toen we echter een paar weken later naar een rodelbaan in Oostenrijk gingen kregen we pas echt hartklachten. Ook kun je daar aan een kabel over de rivier glijden. Tokkelen schijnt dat avontuur te heten. Zag er veilig uit en was eigenlijk helemaal niet duur. Toch maar niet gedaan.

Een ander, groot avontuur: Pec Pod Snezkou. Met de kabelbaan de hoogste berg op en dan lopend terug. Kwam erg professioneel en veilig over, prijs lijkt hoog maar blijkt in vergelijking met Oostenrijk toch plotseling heel erg mee te vallen. Bovenin is er een weerstation. Je moet ervoor betalen, de moeite waard is het niet.

Van plan terug te gaan maakte ik de fout van de vakantie (gelukkig niet van mijn leven). Ik riep dat je gewoon achter alle mensen aan moest lopen, je kwam dan vanzelf beneden. Helemaal gek was ik overigens niet, ik had beneden al gekeken en wist dat ik de met groen gemarkeerde route moest volgen. De wandeling naar beneden moest twee uur duren, voor ons waren het er 3 ½. Om weer een lang verhaal kort te maken: we kwamen uit in Polen. Terug ging niet meer, daar was het te laat voor en je wilt je kinderen dat ook niet aandoen.

Het plaatje bleek heel erg leuk en mooi te zijn en voldeed in de verste verten niet aan de verwachtingen die we van Polen hadden. Behulpzame, vriendelijke Polen legden ons de situatie uit en we vonden een taxichauffeur bereid ons voor 50 euro terug te brengen. Hij moest daarvoor eerst lang huis om zijn papieren op te halen en de taxi te ontdoen van alle kenmerken zodat het een gewone auto was geworden. Het was toch zeker een half uur rijden naar de grens, je kunt daar nu eenmaal niet met de auto door een berg maar moet er met een grote boog omheen. Voor ons de gelegenheid wat meer van Polen te zien en wat we zagen was zonder meer positief. Een schitterende natuur, alleen vreselijk slechte wegen. Volgende keer gaat we zeker eens met eigen vervoer daar een kijkje nemen.

Bij de grens wilde de chauffeur voor ons het woord doen. Maar goed ook, want je wordt in Polen geregistreerd wanneer je er binnen en komt en wanneer je er weer uit gaat. Wij verlieten het land, maar waren er officieel niet binnen gekomen. Auto opzij tussen twee slagbomen en we konden naar ons gevoel geen kant meer op. Ineens is er dan toch dat Oostblokgevoel. De uitleg van de chauffeur werd uiteindelijk geaccepteerd en we mochten verder.

Wijze les voor de lezer van dit verhaal: loop niet achter de meute aan maar ga naar beneden bij de kabelbaan. Neem euro's en paspoorten mee, wij hadden ze nodig. Overigens: de weg naar beneden was best leuk, je komt er net boven de boomgrens en het is grappig wandelend te zien hoe dit in elkaar overgaat. Het pad dat wij volgden was vaak slecht met stenen zodat je meer naar beneden moest kijken waar de voeten te zetten dan naar de natuur. Toch een aanrader. Polen ook.

Druipsteengrotten zijn er te vinden bij de plaats Boskov. Onze eerste poging hier te komen strandde. We kwamen stil te staan en besloten na 45 minuten om te keren want er zat geen beweging in. Een andere route was er niet dus koersten we die dat naar Harrachov. Later in de vakantie gingen we nog eens terug, kwamen er toen wel maar stonden voor een gesloten deur. Men is daar 6 dagen per week open, wij waren daar net op die ene. Het was maandag of dinsdag. De grotten zelf liggen een eind buiten het dorp maar staan wel aangegeven. Het dorp zelf is lastiger te vinden.

Harrachov is een glasblazersstadje. Er moet een fabriek zijn die tot 14.00 uur te bezichtigen is. Vinden konden wij hem niet. Het dorp zelf valt wat tegen. Een straat met winkeltjes en restaurantjes. Wel de moeite waard is de Mumlava waterval. Kwestie van parkeren op de parkeerplaats en het bos inlopen. Wandeling is iets van 10-15 minuten . Daarna kun je nog een heel eind stroomopwaarts over goede wandelpaden.

Wij waren daar wat laat voor maar kan zeker de moeite waard zijn. Op de wandeling ernaar toe zagen we iets van een mijn. Alles was daar gesloten maar later in Nederland hoorden we dat je daar in kunt en dit heel erg de moeite waard is. De mensen die ons dit vertelden zeiden er ook bij dat ook zij dit jaar daar weer waren en eveneens voor een gesloten deur stonden, kennelijk was er iets aan de hand. Wellicht volgend jaar weer open.

Dan de grillig gevormde rotsformaties. Volgens ons vind je die overal in het noorden, wij bezochten er twee. Allereerst bij Prachov in het Boheems Paradijs. Het is hier verstandig om je bij de ingang te laten informeren over de te lopen route. Dit kost niets, een kaart is een aanrader en kost bijna niets. Toegang kost eveneens weinig. Eigenlijk is een tocht door dit park een avontuur.

Klimmen en klauteren over niet geweldig begaanbare paden maken het schitterend voor kinderen. Vooral de soms nauwe doorgangen door kloven (30 cm.!) met een steile trap naar boven. Voor mensen met een breed postuur, slecht ter been of met kinderwagen is dit niets. Uiteindelijk om je dan bij een gebied met uitzichten over de rotsformaties, het pad gaat dan naar beneden en loop je ertussen door.

Regelmatig zie je mensen die de loodrechte rotsen beklimmen. Er staan daar wegwijzers maar de kaart heb je dan absoluut nodig want verdwalen kun je daar beslist. Ook een aanrader zijn goede bergschoenen en een rugtas met eten en vooral drinken. Er zijn stukken waar je geen mens tegenkomt, zelfs niet in het hoogseizoen, en er is niets waar je iets kunt kopen.

In de provincie Beroun zijn er waarschijnlijk verschillende van dit soort natuurparken. Wij bezochten de rotsen bij Adrspach. Ook hier kun je gratis voor laten lichten over de te volgen route, een kaart is echter niet nodig. De routes zijn heel goed gemarkeerd. De hoofdroute gaat via allerlei formaties langs een fantastisch natuurmeer over een geasfalteerd pad.

Onderweg kom je twee watervallen tegen, eerst een kleine, dan een grotere. Uiteindelijk eindigt de route bij een hoger gelegen meer waarop een boottocht mogelijk is. Dit uiteraard tegen betaling. Het kost niet veel maar eigenlijk is de klim naar het meer door de nauwe spelonk spannender dan de boottocht. Terug kun je een alternatieve route volgen, nu niet meer over een geasfalteerd pad, geen aanrader voor mensen met een kinderwagen maar wel veel beter begaanbaar dan de paden bij het eerste natuurpark.

Terug naar huis ging dit keer via Oostenrijk waar we er nog een week aan vast hebben geknoopt. Mooi, maar als je Tsjechische prijzen bent gewent onbetaalbaar. Van het noorden naar Oostenrijk is in een volle dag net te doen. Boven Praag blijf je rijden maar het schiet niet echt op. Rond Praag gaat snel maar dan naar het zuiden werd een ramp. Het was erg druk met Tsjechische toeristen en je kwam om de haverklap in de file te staan. Veroorzaakt doordat de route dwars door plaatsjes gaat in plaats van eromheen. Een stoplicht zorgt dan gelijk voor een file.

De grensovergang naar Oostenrijk passeerden we razendsnel en zonder problemen. Iets wat niet gold voor de andere kant want daar stond een file van heel veel kilometers. Wij konden ons ook niet voorstellen dat het rijden naar Cesky Krumlov via Oostenrijk een snelle route is. Ook terug niet want in Duitsland krijg je te maken met opstoppingen rond Munchen en veel file tussen Munchen en Neurenberg. Daarna kozen wij weer voor de noordelijk gelegen route via Kassel dat misschien wel iets om is, maar veel rustiger rijden is.